Column Arjen op ANVR Congres 2016

Excap is er trots op zichzelf business partner van de ANVR te noemen. Onze verbondenheid met de reisbranche en onze kwalitatief hoogwaardige dienstverlening maken de ANVR en excap tot een zeer succesvolle combinatie.

Bedankt Frank

Bedankt dat ik hier mag staan.

Voor jullie en dankzij jullie.

Door de antwoorden die jullie hebben gegeven, heb ik nu een verhaal. Toen ik, trots als een pauw, aanhoorde dat ik hier vandaag mocht staan, had ik stress. Ewald en ik hadden Frank vorig jaar beloofd dat wij op een vernieuwende wijze, sneller inzicht konden verkrijgen in de mening van de congresdeelnemers, voor wie de lat alsmaar hoger komt te liggen en waarvan ik uit ervaring weet dat het sprekersveld alsmaar sterker wordt. Niet wetende dat deze ene zin toen al het thema van dit congres zou samen vatten.

Vernieuwende wijze houdt ook in: anders presenteren. Daarom heb ik ervoor gekozen om tijdens deze presentatie geen saaie opsomming van data over de zaal uit te storten. Ik heb getracht om een ambitie die ik heb voor 2017 live met jullie te testen vandaag. Mijn droom is namelijk om vaker en meer verhalen te schrijven. Vandaar dat ik vandaag voor jullie een column heb geschreven. Waarin de antwoorden van ons onderzoek, de antwoorden die jullie de afgelopen twee congresdagen hebben gegeven, vanzelf naar voren komen.

Sneller, hoger, sterker

Het is februari 2016. Mijn compagnon Ewald belt. “We hebben het voor elkaar Van Hijum, Frank biedt ons een fantastisch podium op een prachtlocatie. Helemaal bon bini, had jij trouwens ook niet je honeymoon in Santa Barbara?” Alhoewel ik twee fantastische wittebroodsweken vierde in Avila Beach, was het een groot genoegen om terug te mogen gaan naar dit prachtige eiland. In het programma dat enige tijd later volgt, lees ik dat ik maar liefst 10 minuten spreektijd heb. 10 Minuten om met de congresdeelnemers te delen wat zij vinden van dit congres tot nu toe. Ik hoor het mijzelf zeggen en denk: doorgaans weten mensen zelf wat ze vinden, wat ze willen, en vaak weet je van tevoren goed aan te geven wat je van welke spreker verwacht…. Toch? Waarom dan dagelijks toch een vragenlijst op je mobiel? Mijn vraag wordt al snel beantwoord, wanneer ik 9 november wakker word en vanuit de VS het bewijs aanhoor dat peilen van opinies niet perse de waarheid hoeft te zijn. En... Je doet natuurlijk een onderzoek om te bepalen welke VERWACHTING de ANVR volgend jaar wil waarmaken ;-).  10 Minuten. Is dit kort? 11.20 op zaterdagochtend, is dit vroeg? Twee vragen waarop vele antwoorden gegeven kunnen worden. Terwijl ik dit schrijf denk ik terug aan de afgelopen Olympische Spelen. Ik zie het beeld van Churandy Martina, die op 1 honderdste achterstand naast het brons greep.

1 honderdste, dat is pas kort.

Tsja, en die 11.20? Om maar in lijn met Churandy te blijven: tijdens een ANVR-congres, helemaal op een jubileumeditie waarin het aanbod van vertier en alcoholische versnaperingen hoogtij viert, is ieder ochtenduur vroeg en moet ik de gasten dus vooral niet vergeten te bedanken dat zij in grote getale ook op 19 november 2016 de wekker hebben gezet.

We schrijven de vroege ochtend van 19 november.

19 November 2016. De 323^ste dag van het jaar. Het jaar waarin de ANVR 50 werd. Vanaf vandaag nog 42 dagen om van een hopelijk goed jaar een topjaar te maken. Vanaf vandaag nog een kleine twee dagen om het congres op alle vlakken optimaal te beleven. Trouwens… wist u dat 50 jaar geleden, op 19 november, het prachtige nummer No Milk Today van Herman’s Hermits de top 40 aanvoerde. No… Milk… today… ik denk dat dit met een KLM diner op teenslippers wel eens een goede voorspelling kan zijn….

Én wist u dat eveneens op dat 19 november, 50 jaar geleden, maar dan in de UK, de Beach Boys de hitlijst bestormden met het nummer Good Vibrations? Man, man, man, toen ik dit las wist ik het zeker. Frank Oostdam, de directeur, de voorzitter, de Master of Curaçao..  eeeh… Ceremonie, de visionair…. hij wist het 50 jaar geleden al. Vandaag zou alles op zijn plaats vallen…Op de achtergrond heb ik online de Nederlandse radio aan staan. Ik luister naar de commercial van TUI, die mij als luisteraar de vraag stelt of ik liever van de Caribische Warmte geniet dan van de warmte van mijn houtkachel. In de Caribische warmte, in het prachtige Santa Barbara Beach & Golf Resort, leg ik nog even de laatste hand aan mijn verhaal.

Geholpen door het tijdsverschil hebben mijn collega’s terwijl ik, althans, zo heb ik hun verteld, sliep, de sheets met resultaten ontvangen. Hoewel ik door omstandigheden het nog steeds super jammer vind dat ik pas gisteren op Curaçao aankwam, vind ik het des te interessanter om nu te lezen wat men van de donderdag en de vrijdag vond. Vaak wordt mij gevraagd waarom een congres als dit ver weg is, waarom er zoveel sprekers uit verschillende disciplines zijn en waarom eigenlijk concurrenten een aantal dagen met elkaar op pad worden gestuurd? De overtuiging die ik zelf al jaren heb, wordt gelukkig bevestigd door de mening van de deelnemers, na dag één geeft 96% al aan dat ze relevante informatie hebben ontvangen die ze kunnen gebruiken binnen hun eigen onderneming.

Waarschijnlijk is dat gevoel vooral ontstaan n.a.v. de meest inspirerende spreker van donderdag, te weten: Martin de Munnik, die vooral werd gewaardeerd werd door zijn praktische voorbeelden, het simpel kunnen overbrengen van ingewikkelde materie en de actualiteit van het thema. Hoewel de term inspiratie breed is, zet het vaak aan tot leerzame en nuttige uitspraken. Wat míj de laatste weken vooral heeft geïnspireerd, is het feit dat mijn grote vriend en collega Ewald twee weken geleden de marathon van New York met succes heeft volbracht. Zijn geschiedenis maakt het des te inspirerender, en het bedrag dat hij samen met mijn andere compagnon voor het goede doel, Kika, ophaalde (meer dan 15K!) maakte het nóg specialer.

Als ik de resultaten verder doorneem zie ik dat de ambitie om als persoon, als ondernemer, als bedrijf iets te willen doen voor mensen die het minder hebben dan wij ook de reisbranche aanspreekt; maar liefst 88% van de congresdeelnemers vindt het een goed idee, en vinden het bijna vanzelfsprekend, om een goed doel te koppelen aan het ANVR-congres. Een kleine glimlach kan ik niet onderdrukken wanneer ik lees naast wie de congresdeelnemers zouden willen zitten tijdens de terugvlucht. Ik weet uit ervaring dat de terugweg niet per definitie een moment is om uren te praten. Velen zullen wellicht hebben gekeken naar de breedte van de schouders om op in slaap te kunnen vallen of hun antwoord hebben gegeven op basis van de drukte die iemand uitstraalt. Maar toch, bovenal is de terugweg één van de mooiste momenten om verder te sparren met iemand die je op dag één enorm inspireerde.

Zoals Toon Gerbrands, die volgens een aantal van u nog wel veel meer over PSV mag vertellen of Wietse van der Werf, die werd gekenmerkt als een gepassioneerd persoon die goed bezig is met duurzaamheid.

Nog een paar minuten voordat we worden opgehaald door de transfer die de congresdeelnemers naar de congreslocatie brengt. Ik check de sheet waarop de meest besproken spreker staat n.a.v. de vrijdag. Door zijn humor, inhoud en kwinkslagen blijkt dat de congresdeelnemers vooral spraken over, het zal de toehoorders niet verbazen, Toon Gerbrands.

Eveneens glimlach ik, wanneer ik de resultaten zie op de vraag hoe sportief men zichzelf vindt. Een vraag, zo weet ik uit ervaring, die enigszins seizoengevoelig is en door sommigen sociaal wenselijk wordt beantwoord. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat er een causaal verband bestaat tussen de omvang van het lichaam, de opbolling van het T-shirt bij de Beach BBQ, de inname van cocktails, het aantal keer dat je het ontbijtbuffet trotseert, de knelling van de zwembroek… en… de mate waarin je sport. Anyway, het doet me goed te lezen dat ongeveer tweederde thuis met enige regelmaat sport en ook het harde werken binnen het bedrijf regelmatig als topsport wordt ervaren.

Met grote interesse bekijk ik de foto’s die men heeft geüpload na vrijdag. Wederom zie ik het bewijs dat beelden meer zeggen dan woorden, dat een congressucces wordt bepaald door een combi van inhoud, plezier, business, een prachtige omgeving en slechte grappen. Zonder ondersteunende percentages interpreteer ik de foto’s als het bewijs van tevredenheid en een aannemelijke kans dat men zich volgend jaar weer zal inschrijven.

Ik sta op het punt mijn laptop te sluiten en mij te begeven naar de prachtige congreslocatie van vandaag, de universiteit. Ik denk nog even over hoe de deelnemers volgend jaar zullen praten over dit congres.

Hebben we het volgend jaar in Spanje nog steeds over datgene wat de resultaten weergaven? Of gaan we een soort Abu Dhabi transpiratie-déjà vu ervaren? Velen zullen het vorig jaar ook hebben ervaren; een dag na het congres weet je je nog heel veel te herinneren van de inhoud en de sprekers, maar een paar maanden later kun je je alleen nog maar herinneren dat je ´jasje/dasje´ het diner van je leven ervoer in de tuin van het paleis van de Emiraten en hierdoor werd misschien wel het meest memorabele moment gevormd door de zweetplekken die je bij jezelf en anderen vanuit alle poriën van het lichaam door hun pak of prachtige jurk zag verschijnen…

Maar dat een ANVR congres een als succesvol wordt ervaren… dat is eenzelfde retorische vraag als de vraag of de zon morgen schijnt op Curaçao. Wat de dag, de avond en morgen ons ook gaan brengen, ik voel nu al dat ik in elk geval een grote dank ben verschuldigd. Dank voor het feit dat ik, hier, vandaag, 10 minuten  mocht staan.

Dank, dat ik deze dagen mag genieten van Curaçao. Het prachtige land waar sprinters geen medaille hoeven te winnen om toch uitgeroepen te worden tot meest sportieve Olympiër van allemaal. Het land waarin je je ECHT VRIJ voelt. Curaçao, waar je echt even stil kunt staan bij de hoogtepunten die je de afgelopen 323 dagen hebt gerealiseerd. Waarna je als een ware Olympiër de lat weer hoger zult leggen en in 2017 nóg sterker uit de startblokken knalt dan afgelopen jaar!

Citius Altius Fortius

Dank voor uw aandacht. Ayo!